Życie Na Poważnie

Psiapsiul

Wiersz 001: Poszukiwanie
Szukam kogoś daleko stąd
szukam kogoś bliskiego mi
szukam języka wśród tylu słów
szukam, bo chcę
szukam, bo życie jest mdłe
szukam dla kogoś
szukam uśmiechu wśród tylu twarzy
szukam i szukam by wyznać to...
Tylko co...?

Wiersz 002: Pokaż mi
Pokaż mi swoje serce,
a ja ukażę ci moje.
Pokaż mi radość życia,
a ja uczynię cię moją radością.
Pokaż mi jak kochać,
a ja pokocham ciebie.

Wiersz 003: Brak tytułu
Twe oczy są jak pergamin,
Wszystko na nich wypisane.
Pokaż mi je, a odpowiem Ci,
Kogo kochasz, kogo pragniesz...

InKa · Gość

Według mnie wiersze nie są złe Very Happy

Przyjemnie się je czyta.

Psiapsiul

Zamknąć oczy, zacząć marzyć i w wygodnym krześle śnić
Skupić myśli, wzrok wytężyć, wyobraźnią zacząć żyć
Węch odrzucić, słuch wypędzić, szóstym zmysłem żywot brać
To co kruche los zabierze zostawiając silnych nas
Pełnych życia, pełnych cnót i gotowych oddać moc.

indie_babe

podobają mi się. ale najbardziej mi się podobał taki wiersz, co kiedyś pokazałeś. co inni chcieli poprawek. a ja się w nim zakochałam ;]

Psiapsiul

Szukam kogoś daleko stąd
szukam kogoś bliskiego mi
szukam języka wśród tylu słów
szukam, bo chcę
szukam, bo życie jest mdłe
szukam dla kogoś
szukam uśmiechu wśród tylu twarzy
szukam i szukam by wyznać to...
Tylko co...?

Wiersz 004
...Przychodzisz i odchodzisz, kim jesteś?
...Otwierasz i zamykasz, kim jesteś?
...Zastajesz całe, a opuszczasz złamane, kim jesteś?
...No właśnie, kim jesteś?
...Odpowiedz na pytanie: kim jesteś?
...Przychodzisz i odchodzisz.

Wiersz 005
"Zapomnienie, ach, zapomnienie
100 masz obliczy i każde bolesne
Pragniemy cię, ale także nie chcemy
Zależy to od nas
Kaprysu, nastroju, czy stanu ducha
Pragnienie, ale bolesne
Niechciane, ale potrzebne"

<>
Stoisz wśród innych podobnych osób
czekających na odpowiedzi życia
ale tylko w tobie widać
chęć zaparcia, ich poznania
to ty jesteś prawdziwy oczekujący.

<>
Wśród tych osób zapatrzonych
widzę ciebie, cud aniele
co masz oczy we mnie wbite
takie słodkie jak marzenie.
Wśród tych marzeń zapomnienia
szukam

<>
Rano, gdy już wstaję
Myślę o twoich oczach
Tych zapatrzonych w dal
Niezwracających na mnie uwagi
To mnie nie zniechęca
Lecz uczy jak cię w końcu zdobyć
Sympatio ma jedyna.

Wiersz 006
Noc po dniu
Słońce po deszczu
wszystko się toczy
swoimi sprawami
i my znajdźmy wśród
tylu spraw, by zaobserwować
czym jest dla nas życie
Przygodą, nieszczęściem,
czy jeszcze czymś innym...
Osoby, które poznały ten sens
wiedzą jak żyć, by życie nie było mdłe...

Wiersz 007
Droga miłości ma do pięknej Izabelli,
Czemu tak mnie opuszczasz
w niewiadomych momentach?
Szukam ciebie, by odnaleźć drogę
do serca pięknej panny Izabelli.
Droga Izabello, czekam na ciebie
Wśród blasku księżyca,
Ma miłość, do ciebie mię krzepie
i dodaje niesamowitej mocy,
By szukać ciebie w najmniejszym kamyku.
Drogi wietrze, wiejący z północy,
przestań wiać choćby na minutę,
Bym ja mógł znaleźć miejsce moje,
wśród tylu ludzi zagubionych.

izung

Mi tam się najbardziej ten o Izabelli podoba. xD Ogólnie wszystkie są boskie. Miło się je czyta.

InKa · Gość

Mi też bardzo podoba się ten o Izabelli, jest boski.

Psiapsiul

Dałbym wszystko
Tylko wszystko
Gdy ktoś
Powie, czemu
Cierpię, cierpi
Dusza no i
Ciało, czemu
Powiedz, czemu
Dałbym wszystko
Żeby wiedzieć jak
Cię zdobyć by nie
Stracić tego
Co już zdobyłem
Nie pomoże może
Słowo, ale co
Ale co, pomoże
Mi zrozumieć
Czym jest miłość
A czym życie
Lubię ciebie
Ale szczerze
Chce już skończyć
Tą nie pewność
By już mówić
Tobie szczerze
Co już czuje
W mej duszyczce
Dałby wszystko
Za twe słowo
By już skończyć
Tą niepewność
Aby skończyć z tym
Już szybko, ale powiedz
Mi jak...Powiedz
Jak??

Spada jeden liść...
Spada ich cała chmara...
Spada jedna łza...
Spada deszcz łez...
Spadasz ty....
Spadam i ja...

P[*]W
Przez łzy krew i pot
Szli jak jeden mąż
By zdobyć wolność tak upragnioną
By zdobyć chwałę
Szli nie patrząc się na nikogo
Oni Powstańcy
Szli z okrzykiem:
Bóg Honor Ojczyzna
Nieśli ten okrzyk poprzez ulice
Poprzez kraj cały!
Lecz przegrali lecz chwała im święci.
Pamiętajmy o nich moje dzieci.

indie_babe

wiesz co? zazdroszczę Ci, że potrafisz tak pokazać te swoje wiersze.

Psiapsiul

a co w tym do pozazdroszczenia...za bardzo sie otwieram... Smile

indie_babe

no widzisz. ja w ogóle nie potrafię. może to dobrze, bo moje wiersze są smutne.
daj coś jeszcze ^^.

Psiapsiul

zapraszam tu [link widoczny dla zalogowanych]

Ciries

No to teraz czas na mnie... Mam jedno podstawowe pytanie; od jak dawna piszesz? Ogólnie widać, że są to trudne początki początków, są proste, trochę bez ładu i składu, trywialne. Owszem, wiersz o Izabeli nie jest zły, ale wczuj się w to co piszesz, nie na siłę. Musisz mieć wenę, talent...który jest zaledwie 10%-entową częścią sukcesu. Przepraszam, że tak "wystawiam kawę na ławę", ale swoje zdanie podtrzymuję, bo do współczesnej poezji jestem sceptycznie nastawiona i rzadko zdarzy się ktoś, kto pisze tak, że powali na kolana. Reasumując moim zdaniem nie jest pięknie, ale nie jest też beznadziejnie. Chociaż...ja w tym widzę przelane, niedorosłe myśli na kartkę, jak z pamiętnika. Ale mimo to, życzę powodzenia.

Psiapsiul

powiem tak: wiersze były czymś dla mnie przejsciowym. Mam umysł ścisły lecz serce pełne uczuć...potrzebuję osoby która by mi powiedział co i jak Wink

Ciries

I bardzo dobrze, że nie zamykasz się na własne poglądy na temat poezji, ale to jednak Ty pełnisz w swoich dziełach dominującą rolę, nie inni. My tu jesteśmy czytelnikami, my wczuwamy się w czyjeś słowa, film, dobrą książkę. Wiersz ma to do siebie, że powinien stać wyżej nic współczesna kultura i przenieść naszą wyobraźnię do stóp wrażliwości. Mówisz, że, piszesz wiersze jako plamę przejściowych rozterek, bo wskutek szczęścia wiersze raczej nie powstają od tak. Przynajmniej dla mnie. Umysł ścisły? Eh, denne. Smile

Co mają uczucia to ścisłości naukowej umysłu, bo chyba o takową Ci chodziło. Wiesz, wierszy nie można pisać od tak, bo się chce. Jedni Cię wyśmieją z tego, drudzy przystaną i wysłuchają. Zafascynują się. Jednakże nie warto sobie brać do serca opinii innych. Napiszą, powiedzą z zazdrości jakieś "słowa", albo uderzą jak w kamień, a potem boli. I taka rola poety Smile

Otwórz się na własne słowa, na własną oryginalność. Ubierz słowa w głębię, popracuj nad stylistyką, obierz własny pogląd na poezję, własny styl. Nadaj im tytuł odpowiedni do tego co w nim czujesz, co poczują inni. Nie pisz, że życie jest mdłe, że miłość piękna, bo narzucasz innym swoje zdanie, nie do końca dojrzałe i przemyślane. Poezji nie da się nauczyć, można ją poczuć, ale nie koniecznie wersami w tomiku.
Zapraszam do mnie
PS. Coś nie tak z postami - Administratorzy. Napisałam, a wyświetlił się adres strony. o.O Cool